Devet života

PREGLED KNJIGE

Napisana i prvi put objavljena još daleke 1959. godine, predstavlja prvu knjigu nekog od učesnika čuvene bitke za Britaniju, koja u prvom licu pisana donosi detalje najveće vazduhoplovne bitke u istoriji koju su u vazduhu ikada vodile dve suprotstavljene strane: ratno vazduhoplovstvo nacističke Nemačke, Luftwaffe, u pokušaju da nadvlada nebom Velike Britanije tokom leta i jeseni 1940. godine i britansko Kraljevsko ratno vazduhoplovstvo, RAF (Royal Air Force) u svojim odbrambenim naporima za odbranu britanskog Ostrva, jedinog bastiona slobode u Zapadnoj Evropi tog vremena.

Naslov knjige aludira na fantastičnu naklonost boginje Fortune, da je ovog odvažnog i upornog podanika britanske Monarhije neverovatan broj puta spasila od sigurne smrti. U ovoj sjajnoj pripovedačkoj knjizi, čitalac će i sám, biti prikovan za njene stranice da do kraja isčita sve neverovatne događaje koji se nižu poput nekog akcionog filma: autor je preživeo jedan čeoni sudar u vazduhu, dva teška prinudna sletanja, jedno bezmotorno prinudno sletanje, tri iskakanja padobranom, jedan srećan izlazak iz kovita pred samom morskom površinom, udar eksplozije bombe na poletanju, jedan delimičan otkaz pa povrat rada motora, šrapnel u motoru od neprijateljske vatre sa zemlje, ...

O AUTORU

Alan Kristofer "Al" Dir je rođen 12. decembra 1917. godine u Oklendu (Novi Zeland). Bio je izuzetno nadaren u ranoj mladosti za različite sportske discipline (ragbi, boks, kriket). Nakon okončanja srednje škole se zaposlio kao činovnik u mestu Vanganui (Whanganui), da bi se u aprilu 1937. godine prijavio u RAF i bio selektiran za upućenje na obuku u Engleskoj u septembru iste godine. Po okončanju 15-to mesečne obuke i kasnijih raspoređivanja, svoje prvo nameštenje u neki od RAF-ovih lovačkih skvadrona, 74-ti, primio je 20. avgusta 1939. godine, da bi već u septembru bio prekomandovan u 54. skvadron, po čijoj pripadnosti će ga istorijske knjige i saborci i najviše pamtiti. Služeći u njemu, borio se tokom kritičnih majskih dana 1940-te na nebu iznad Denkerka, a potom i u slavnoj bici za Britaniju. Kasnije, u maju 1941. postao je komandir eskadrile u 602. skvadronu, a potom u maju 1942. i skvadron-lider u 403. skvadronu. Određen za ving-lidera u RAF-bazi Bigin Hil u februaru 1943. godine, doživeo je zvezdane trenutke priznanja svojih liderskih sposobnosti, da bi sredinom septembra te godine otišao na dopust i lečenje i bio povučen sa frontovskog letenja na štabne dužnosti. Rat je završio sa 22 priznate pobede, 10 verovatnih obaranja i 18 oštećenih neprijateljskih aviona. U maju 1945. mu je dodeljena viteška titula Reda Britanske imperije (OBE), a u periodu 22.3.1961.- 30.6.1964. je služio kao lični ađutant britanske Kraljice Elizabete. Na sahrani ratnog premijera Velike Britanije, ser Vinstona Čerčila, 30.01.1965., bio je predvodnik grupe RAF-ovih pilota-lovaca u povorci. Penzionisan je u decembru 1967. godine u činu vazduhoplovnog komodora (čin koji odgovara brigadnom-generalu, tj. generalu sa 1 zvezdicom). Umro je 1995. godine, a njegov pepeo je u letu "Spitfajera" razasut duž reke Temze. Bio je u braku od 1945. godine sa Džoan Fenton, sa kojom je imao dvoje dece, ćerku Žaklin i sina Džona.